Ян Крупский (Krupski)

Fra Rodovid NO

Hendelser

fødsel: Речицкий уезд, Литовское великое княжество, Речь Посполитая

barnefødsel: ♂ Каспар Янович Крупский (Krupski) [Крупские]

barnefødsel: ♂ Samuel Krupski [Krupscy]

Notater

szlachta Powiata rzeczyckiego. Указан в Выводе о шляхетстве переход в родословной из Витебской провинции Российской империи имения Пилонки (Pilonki, Pilonkami, Pilonek) некогда Витебского воеводства Великого княжества Литовского в Рогачевскую провинцию Российской империи.

Бабина - утрачен. нас.пункт стр.148,467,629 Назвы насел.пуктов Респуб.Беларуси: Витебс.вобл. Минск 2009
Maciej Stryjkowski, "Kronika Polska, Litewska, Żmudzka i wszystkiej Rusi", 1582 roku; Aleksander Gwagnin, "Sarmatiae Europeae descriptio", 1578 r.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Babiniczy_(rejon_witebski)
https://be.wikipedia.org/wiki/Бабінічы_(Аршанскі_раён)
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XV_cz.1/61
https://pl.wikipedia.org/wiki/Białynicze
http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XV_cz.1/132
Pilonki, Pilonkami, Pilonek (карта Шуберта, арх. НИАБ и str.58-59) в 1668-1691 году в провинции Витебской в имении Pilonek i Białynicz i Babnina (воеводство Витебское) от гетмана войск российских г.Леварт (Kronika Litewska Gwagnina) 1727-1744-1761 (суд земский Витебский) - Prowincia Witebska - powiat Rzech. - prowincia Rohaczewska /Pialiki, Pyaliki, Pjaliki - Пялікі/ - Пилонки вероятно ПЕЛЕНКИ в Койтовском сельском обществе Верховской волости Витебского уезда приписаны к церквам Курино и Слобода (деревня Пеленки ныне Задвинье Куринский сельсовет Витебского района Витебской области, Беларусь). Указано в НИАБ 2791 оп.1 д.4 л.294об. (и др. места в тексте) про Крупских в Рогачевском уезде с их предком из Витебской провинции. НИАБ 2791 оп.1 д.4 л.294, где в 1777 г. указан источник (Бельский - Потоцкий) по ВКЛ для конкретного герба этой ветки родословной Крупских "Крупский" (или "Лев II") - str. 554 (herb Krupskich) «Poczet herbów szlachty Korony Polskiej y Wielkiego Księstwa Litewskiego: gniazdo y perspektywa staroświeckiej cnoty», Potocki Wacław, Kraków, 1696 r.
Połonka - Płonka - Pełonki (Połona, Połonna) - http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VIII/726

Ян Борис Дмитриевич Крупский пом. після 1646 (гродский писарь в Упите - 1646 г.; кроме Александра, имел ещё одного сына, неизвестного имени, который также имел неизвестного по имени сына, который владел имениями Упить, Пилонек, Бялыныч, Бабнин в Белой Руси), его отец - Дмитрий Николай Андреевич Курбский (Крупский, 1582-1649, подкоморий Упитский, перешёл из православия в католичество, владел имением Миленовичи), с. 395, 321 (схема IV - 11), "Українська шляхта з кінця XIV до середини XVII ст. (Волинь і Центральна Україна)", професор Яковенко Н. М., Академія наук України, Інститут української археології, Українська правнича фундація, вид. "Наукова думка", м. Київ, 1993 р. ISBN 5-12-003024-6 ; стр. 295, томъ первый, изданіе второе, «Русская Родословная Книга», князь А. Б. Лобановъ-Ростовскій, изданіе А. С. Суворина, С.-Петербургъ, 1895 г.

Jan Krupski (№ 27), Piotr Krupski (№ 26), 1722 г. 11 февраля на Витебском сеймике (Историко-юридические материалы, извлечённые из актовых книг губерний Витебской и Могилёвской, г. Витебск, 1899 г. - Т.27 - С.283 (№ 18), 448)

Jan Krupski, cześnik oszmiański, 1674 r. (V. L. VII f. 67)

Krupskiego Iana - Volumina Legum s.356 (№ 63) t.V Petersburg, 1860. Konstytucye Seymu Warszawskiego: Nobilitacye z zalelecenia Wielmoznych Hetmanow Koronnych y W.X.Lit. 1683 r.; Krupskiemu Ianowi - Volumina Legum s.375 (№ 13) t.V Petersburg, 1860. Reassumptio konstytucyi 1685 tit. subsidium usarskiey milicyi.

Ян Крупский — войт в Смоленском воеводстве 04.04.1690 г. (str. 96 (185), «Metryka Litewska» (Rejestry podymnego W.K.L., Wojewodztwo smolenskie 1690 r., pod red. A. Rachuby), Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, opr. Stanislaw Dumin i Andrzej Rachuba, Warszawa, 2009 r.)

Ян-Станіслав Крупський (з землі Холмщини) — електор (виборець) короля Августа II (1697 р.) str.176, Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektorów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjasniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich, i.t.d. / ułożył i wydał Oswald Zaprzaniec z Siemuszowej Pietruski. Bochnia ; Lwów. drukiem Wawrzyńca Pisza; nakładem Kajetana Jablońskiego, 1845. Krupski Ian Stanislaw komornik graniczny Kamieniecki - Volumina Legum s.437 t.V Petersburg, 1860. Woiewodztw y ziem. r. 1697. Ziemia Chelmska.

Ян Крупський — чашник міста Ошмяни, привілей (грамота короля, конфірмація 17.04.1763 р.) с. 256, Анішчанка Я. К., «Ураднікі беларускіх земляў ВКЛ пры Станіславе Панятоўскім». — Мінск, 2008. (РДАСА, ф.389, спр.534, арк. 358, UWKL.T.1.S.222). Krupski Ian Czesz. Oszm., Krupski Ian Czc. Pow. Os. - s.67-68 t.VII. Manifest I. Manifest II. Konfederacya Generalna. Na konwokacyi Warszawskiey r.1764. - (Jakub Krupski, Czesznik Oszmiański 1765 r., Chorągiew Szosta, Urzędnicy WKL. Województwo Wileńskie XIV–XVIII wiek. S.222.

Ян Крупский (Ренева или Батовщина 2 двора) - Прудины или Лещиловичи Инвентарь 1766 г. в Полоцком воеводстве владение Людвика Самуйло

Na dalszych Kresach byli jeszcze jedni Krupscy, używający herbu Lewart, którzy szli od Jana K., właściciela majątku Pilonek w w-wie witebskim (1668), posiadającego również przejściowo wieś Białynicze oraz Babnin. „Ród Krupskich herbu Lewart dowodził swego szlachetnego pochodzenia od protoplasty Jana Krupskiego, hetmana wojsk rosyjskich, posiadającego majątek (ok. 1668) w województwie Witebskim” (N. Szaposznjkow, Heraldica, t. 1, s. 155, Petersburg 1900).

Na sąsiednich ziemiach Witebszczyzny np. w roku 1722 występują Piotr i Jan Krupscy (Istoriko-juridiczeskije matieriały, t. 27, s. 283). Około roku 1713 Piotr Krupski, skarbnik orszański, i jego żona Marta z Pacewiczów, ziemianie powiatu wiłkomierskiego, posiadali w tymże powiecie majątek Mimojnie i Łokiany. Tamtejsi Krupscy brali żony m.in. z Wolańskich, Szpakowskich, Chmarzyńskich, Pietraszewskich. Zachowały się liczne zapisy w księgach metrykalnych kościoła w Iłłukszcie, gdzie przeważnie chrzczono nowo narodzonych Krupskich. Znani też byli w powiatach wileńskim, oszmiańskim i innych (CPAH Litwy w Wilnie, f. 391, z. 4, nr 1522).

Jan-Antoni Krupski (Ян-Антоний Крупский), szlachcic z Mińszczyzny, figuruje w 1762 roku w aktach Głównego Trybunału Litewskiego (Акты издаваемые Виленской археографической комиссией, Акты Главного литовского трибунала, г. Вильна, 1886, - Т.13 - С.209, 426). 1762 г. 25 июня в г. Минске Минского воеводства
Jan Krupski, cześnik powiatu oszmiańskiego, podpisał w 1764 roku Akt konfederacji generalnej warszawskiej (Volumina Legum, Petersburg, 1860 r., t. 7, s. 68).
Jan Krupski, kupiec wileński (1765-1776) określany jako „szlachetny”, a więc szlachcic, sądził się z kahałem wileńskim o nadużycia kupców żydowskich (Акты издаваемые Виленской археографической комиссией, Акты виленского магистрата и магдебургии, г. Вильна, 1879 г., t. 10, s. 508, 523, 525); радца, вилен.мещанин - с.183, 540 с.21 т.8 - 1718 г. (Крупский), 1776 г. (Jan Krupski).

Z testamentu Franciszka Krupskiego wynika, że była ta rodzina także właścicielką majątku Korsakiszki powiecie lidzkim. Oto ten tekst: „Ja, Franciszek Stanisławowicz Krupski, poddając się wszystkim penom, zarękom y obowiązkom prawnym, czynię wiadomo wszystkim y każdemu z osobna, komu by o tym wiedzieć należało teraz y napotym będącego wieku ludziom tym moim wieczystym zrzecznym darownym prawa zapisem, danym y służącym Jwpanu Janowi Krupskiemu, synowi mojemu: Oto iż ja, Franciszek Stanisławowicz Krupski, mając dobra moje ziemskie dziedziczne Użbłocie zwane w powiecie oszmiańskim leżące, prawem naturalney sukcessyi po zeszłym z tego świata Stanisławie Krupskim do aktorstwa mojego doszłe y w spokoyney possessyi zostające, mając na uwadze dobre postępki syna mojego miłego Jana Franciszkowicza Krupskiego y przychylność jego ku mnie, a czując do niego przywiązanie rodzicielskie, rzeczone dobra Użbłocie ze wszystkiemi przy należnościami, z zabudowaniem dwornym y gumiennym, gruntami oromemi y nieoromemi, sianożęciami, lasami, jarami, zaroślami, paszami, wypasłam! y poddanemi dziedzicznemi osiadłemi z całą ich sumienistością y powinnością, w miedzach i granicach jakie od dawnych czasów te dobra miały y teraz mają, nic dla siebie samego nie wyjmując, wszystko panu Francowi Krupskiemu, miłemu synowi mojemu, postępuję (...) A zaś dobra moje też ziemskie dziedziczne Korsakiszki w lidzkim y Zapole w grodzieńskim powiatach leżące, sobie do wolnego szafunku y dalszego rozporządzenia excypuję, do których pomieniony syn móy iwpan Jan Krupski żadnego wstępu y pretensyi do końca żywota mojego mieć nie może y nie powinien, dobrami zaś Użbłocie zwanemi bezpośrednio może rządzić y dysponować, wszelkich pożytków wynaydować bez żadney przeszkody ode mnie y dalszych sukcesorów. Y takowy móy darowny prawa zapis dla lepszey wagi y waloru przy uproszonych ode mnie ustnie y oczewisto pieczętarzach własną podpisuję ręką. Dań w Użbłociu roku 1759, miesiąca Junii 20 dnia”.
Seria III korespondencji. Korespondencja Andrzeja Zamoyskiego, dziesiątego ordynata. 1765 Jan Krupski, dzierżawca austerii w Kutnie, do [A. Zamoyskiego] o pożyczenie mu pieniędzy. Archiwum Główne Akt Dawnych 1/358/0/-/1797 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/ru/wyszukiwarka

Kilder

1. ↑ - «Шляхта Речицкого повета» список XVIII ст. / Евгений К. Анищенко. - Минск : Изд-во В. Хурсика, 2015. - 316 с. - ISBN 978-985-7025-40-4.
   Выводы шляхты Речицкого повета: Крупский Самуэль, сын Яна, 1778 г.; сыны его Симон, Теодор, Стефан (НИАБ ф.2791, д.4, л.294).
   Выводы шляхты Речицкого повета: Крупский Симон, сын Самуэля, 1778 г.; сыны его Максим, Алоиз; братья его Теодор, Стефан (НИАБ ф. 2791, д. 4, л. 294).
   Выводы шляхты Речицкого повета: Крупский Стефан, сын Самуэля, 1778 г.; сыны его Цырылий, Франц, Малафей; братья его Теодор, Симон (НИАБ ф. 2791, д. 4, л. 294).
   Выводы шляхты Речицкого повета: Крупский Теодор, сын Самуэля, 1778 г.; сыны его Максим, Ян, Мартин, Филипп (ф. 2791, д. 4, л. 294).
   Рогачевский уездный суд ф.2791 за 1778—1796
2. ↑ - Анiщчанка Я.К., Ураднікі беларускіх земляў ВКЛ пры Станіславе Панятоўскім. Ураднікі беларускіх земляў ВКЛ у першай палове XVIII ст. Ураднікі беларускіх земляў Расійскай імперыі на рубяжы XVIII—ХІХ стст. Збор твораў у шасці тамах. Мн.: Выдавец Віктар Хурсік, 2008-2011. (1764-1790)
3. ↑ - Анiщчанка Я.К., Генеральнае межаванне ў Беларусі, Горкі-Магілёў, 2002 - С.38-120 (4 19 14 Крупская, 7 34 40 Крупскі)
4. ↑ - Урядники (должности, титулы) Минского воеводства XVI-XVIII веков, выпуск I-V, Мн.: (Биографический справочник) / Ф. Чернявский. Ольдеран, 2007.
5. ↑ - Bielski Marcin, Zbior dzieiopisow polskich: Kronika Marcina Bielskiego, Warszawa, 1764 - T.1 - S.559. Kronika polska Marcina Bielskiego, Drukarnia Jakoba Siebeneychera, Kraków, 1597 r. - S.616, herb Krupski. (Андрей Курбский и Иван Грозный. Теоретические взгляды и литературная техника, Василий Калугин, 5. Герб князя Курбского.)
6. ↑ - Potocki Wacław, Poczet herbów szlachty Korony Polskiej y Wielkiego Księstwa Litewskiego: gniazdo y perspektywa staroświeckiej cnoty, Kraków, 1696. - S.554 (herb Krupskich).
7. ↑ - Spis nazwisk szlachty polskiej, Dunin Borkowski Jerzy Seweryn Teofil (1856-1908), Wydawca - Gubrymowicz i Schmidt, Lwow, 1887 (Opis - rodziny po upadku Rzeczypospolitej indygenowane albo nobilitowane i swiezo osiedlone w Polsce). s.189-190, Krupski -
   h.Topacz nob. 1690 Jan Krupski,
   h.Korczak na Rusi cherw. w chelm. 1509-1554,
   h. wl. (herb własny) v. Lew spiety z Rosyi v Polsce.
   

Fra besteforeldre til barnebarn