Кшиштоф Ланцкоронский d. 1591

Fra Rodovid NO

Hendelser

barnefødsel: ♂ Krzysztof Lanckoroński [Lanckorońscy]

barnefødsel: ♀ Krystyna Lanckorońska [Lanckorońscy]

barnefødsel: ♂ Przecław Lanckoroński [Lanckorońscy]

barnefødsel: ♂ Збігнєв Лянцкоронський [Лянцкоронські] d. 1619

ekteskap: ♀ Anna Tęczyńska (Lanckorońska) [Tęczyńscy] d. 1581

1591 død:

Notater

Krzysztof Lanckoroński (Włodzisławski) herbu Zadora (zm. 1591) – kasztelan małogoski, kasztelan radomski, zwolennik reformacji, senior kalwinizmu w Małopolsce, dziedzic dóbr kurozwęckich, Kotuszowa, Jabłonicy, Korytnicy, Czernicy, Ponika i Strzelec.

Pochodził z gałęzi Lanckorońskich osiadłej na Włodzisławiu. Był synem Jana Wodzisławskiego – Lanckorońskiego (poległego w 1564 podczas wojny o Inflanty) i Anny z Kurozwęk, starościanki szydłowskiej, córki Hieronima. Młodszym bratem Krzysztofa był Hieronim na Włodzisławiu Lanckoroński (zm. ok. 1605), łowczy sandomierski.

1545 – dworzanin królewski 1546 – 1547 – uczy się w Albertynie w Królewcu 1551 – łowczy sandomierski 1563 – kasztelan czechowski 10 lipca 1567 – kasztelan małogoski 1573 – bierze udział w elekcji i podpisuje akt wyboru Henryka Walezego 25 października 1574 – podpisuje w Krakowie list kalwińskiej szlachty małopolskiej skierowany do wszystkich sejmików z prośbą o radę i pomoc w ukaraniu winnych zburzenia zboru krakowskiego. 1575 – w czasie bezkrólewia jest obecny na sejmikach małopolskich w Nowym Mieście Korczynie i w Opatowie, 1576 – na zjeździe w Jędrzejowie wyznaczony na jednego z posłów do Wiednia. Posłowie mieli wpłynąć na cesarza, aby nie przyjął korony polskiej. W tym samym roku z polecenia króla Stefana Batorego jest posłem do Litwy, aby wezwać Litwinów na zjazd do Warszawy, 1576 – otrzymuje starostwo baldenburskie i hammersztyńskie (Czarne) w Prusach Królewskich, z ramienia senatu prowadził lustrację dóbr podlaskich, bierze udział w sejmikach, prowadzi inną działalność publiczną, przez krótki okres jest patronem zborów kalwińskich w Kurozwękach. Jest posiadaczem licznych dóbr w województwie sandomierskim (w niektórych swoich dobrach likwiduje kościoły katolickie), 1587 – po śmierci Stefana Batorego wziął udział w konwokacji. W tym samym roku ponownie był wybrany deputatem do Rawy, a w następnym roku razem z Janem Boguszem, kasztelanem zawichojskim, opublikował w Opatowie uniwersał o wybieraniu poboru; uczestniczył także w przeglądzie wojskowym w Pokrzywnicy, 15 czerwca 1589 – otrzymuje od króla Zygmunta III Wazy kasztelanię radomską. umiera w 1591 roku. Dwukrotnie zawierał związki małżeńskie. Przed 1566 ożenił się z Anną Tęczyńską[1], a w 1582 z Zofią z Wzdowskich. Dziećmi Krzysztofa Lanckorońskiego z pierwszego małżeństwa byli: Zbigniew (podkomorzy sandomierski), Przecław, Krzysztof oraz Krystyna.

Fra besteforeldre til barnebarn