Антоний Андреевич Лигеза Неверовский f. 1843 d. 1876
Fra Rodovid NO
| Slektsnavn | Неверовские |
| Kjønn | Mann |
| Fullt navn (ved fødsel) | Антоний Андреевич Лигеза Неверовский |
| Foreldre
♂ Александр (Андрей?) Андреевич Неверовский [Неверовские] f. 1820 ♀ Юзефа Мілківська (Невірівська) [Мілківські] f. 1820? | |
Hendelser
1843 fødsel: Ольшины, Красненская волость, Келецкий уезд, Келецкая губерния, Царство Польское, Российская империя
1859? barnefødsel: Краківське воєводство?, Королівство Галичини та Володимирії, Австрійське цісарство, ♂ Алоїзій Антонович Невірівський [Невірівські] f. 1859? d. 6 desember 1917?
1862 barnefødsel: Царство Польское, Российская империя, ♂ Адольф Антонович Неверовский [Неверовские] f. 1862
1876 død: Львов, Королевство Галиции и Лодомерии, Австро-Венгерская империя
Notater
 |
 |
Bracia moi, Antoni, ten który był w 46 r. siekierą w głowę uderzony, i młodszy brat Władysław Niewiarowscy; zanosili do lasu pożywienie, a o północy, kiedy już ludność spoczywała, przychodzili do dworu, aby ciepłemi potrawami się pokrzepić.
Bracia moi, Antoni, ten który był w 46 r. siekierą w głowę uderzony, i młodszy brat Władysław Niewiarowscy; zanosili do lasu pożywienie, a o północy, kiedy już ludność spoczywała, przychodzili do dworu, aby ciepłemi potrawami się pokrzepić. Węgrzy byli naszej polskiej sprawie bardzo przychylni. Rząd austriacki przez szpary patrzył na wiele przygotowań, ale i tak trzeba było liczyć się bardzo, aby nie konfiskowali broni, której przez dwór w Przyłęku bardzo dużo przeszło, a siostra moja Ciesielska zdawa ła rachunek, ile przewieźli za Wisłę. 722 EUGENIUS Z NIEBELSK I Do polowy kwietnia wszyscy ci powstańcy i moi obydwaj bracia2 poszli do powstania w Lubelskie. W maju była bardzo zacięta bitwa, naszych było dużo rannych3 . Brat mój Władysław, młodszy, mając 18-ty r., był na wskroś w 4. miejscach bagnetem przez. Moskali przebity. Widząc go brat Antoni, że leży bez tchu prawie, bo byli blisko siebie, gdy tylko znalazł taką chwilę, że bitwa się posunęła, zaciągnął biednego rannego w krzaki, bo bili się blisko lasu; dopiero późno w nocy, gdy już usnęli wojskowi, brat Antoni wziął Władzia na ramię, jego bagnet i swój bagnet; tak szli o głodzie obaj 4 miłe do Jarosławia, skąd pociągiem zaraz pojechali do Rzeszowa, gdzie biednego rannego dopiero lekarze opatrzyli. W lipcu, mając jeszcze rany niepogojone, kilka mil z. Rzeszowa pojechał na pogrzeb ś.p. siostry, która, mając 26 łat, zostawiła 3 córki mężowi, gdy ją Pan Bóg zabrał. Te kitka miesięcy przez lato ciągle był taki przemarsz przez Przyłęk i obie z siostrą zajmowałyśmy się całem tern wojennym ruchem. 15/10 1863 r. siostra moja obchodziła swoje imieniny, które były powodem do uspokojenia ludności, że wszystkie przygotowania są dla gości pani dziedziczki, bo na imieniny przyjadą; u sąsiadów w Niwiskach, Trześni, Trzęsówce siostra dawała piec chleb, bo tego, który w domu był pieczony, nie wystarczyłoby; kotły zawiozło się do lasu, stoły i naczynia, aby było gotowe wszystko, jak obóz nadciągnie. Po po łudniu, lasami do przyłęckiego lasu, przyszło 1800 ludzi, czyli powstańców. Do dworu przyjechał dowódca Langiewicz, Czachowski, adiutant Pustowojtów, Rusinka4 , i wiele szarży, kilkadziesiąt osób5 . Siostra moja przyjmowała wszystkich we dworze, a 3 moje przyjaciółki ze mną rozdawałyśmy pożywienie biednym, już umęczonym powstańcom, tą ciągłą obawą, aby nas kto nie zdradził. Po żywiwszy się, nabrała rabiata6 humoru, śpiewając z zapełnionemi pożywieniem, 2 W powstaniu brat jeszcze udział Mirosław Bogdański - według informacji prof. A. Bielańskiego. Zob. W. Tyrański, Kto jest kim w Krakowie, Kraków 2000, s. 23 (biogram prof. Adama Jana Bielańskieego). 3 Prawdopodobnie chodzi o walki galicy jskiego oddziału płk. Antoniego Jeziorańskiego pod Kobylanką w Zamojskiem 6 maja 1863 r. Zginęło i zostało wtedy rannych, według różnych danych, 110-210 powstańców; wielu leczyło się w polowych szpitalach w Galicji. Zob. S. Zieliń ski, Bitwy i potyczki, Rapperswil 1913, s. 88, 89; Z. Kubrak, Powstanie styczniowe. Pogranicze cieszanowsko-lubaczowskie, Lubaczów 2003, s. 25, tekst i przypis 44. 4 Henryka Pustowojtówna była córką Węgra, oficera na służbie rosyjskiej, i matki Polki z domu Kossakowskiej. Zob. o niej A. Romanowski, Pustowojtówna. Opowieść o wierności, „Znak", XLI 1989, s.24-36. 5 Autorka połączyła błędnie w tym fragmencie wspomnień wydarzenia powstańcze z wiosny i jesieni 1863 r. W październiku w okolicach Mielca i sąsiednich sformował oddział płk. Czachowski, który wkroczył do Sandomierskiego 20 października i został rozbity następnego dnia pod Jurkowicami; Langiewicz siedział nadal w więzieniu. O ostatnich walkach Czachowskiego zob. E. Niebelski, Bitwa pod Jurkowicami 21. 10. 1863 r., „Wojskowy Przegląd Historyczny", XXXVIII 1993, s. 111-127. 6 Wlas'ciwie winno być - rebiata, z rosyjskiego - chłopcy. WSPOMNIENI A MARI I Z NIEWIAROWSKIC H BOGDAŃSKIE J Z OKOLI C KOLBUSZOWEJ. . 123 bo każdego z, osobna zaopatrzyłyśmy prowiantami, aby nie byli głodni, gdy staną na froncie z Moskalem. Kolo północy brat mój starszy, bo Władysławowi rany się nie zagoiły, nie mógł odbywać tej podróży, sam Antoni poprowadził lasami cały oddział; jak dzień się robił, stanęli nad Wisłą pod Sandomierzem. W krótkim czasie biedni nasi powstańcy stoczyli bitwę pod Miechowem7 w dawnem Królestwie Polskiem, gdzie znów garstka ochotników przyłączyła się z Krakowa, i tam toczyła się zacięta walka, bo Moskali zebrało się tak wiele, że biednych naszych w porównaniu była garstka i to takiego kwiatu młodzieży z Uniwersytetu Krakowskiego, nie wyćwiczonego. Pod samem Miechowem naszych biedaków, po skończonej bitwie, pozbierali rannych i zabitych osobno; drugiego dnia ich grzebano, na jednem miejscu leżało 19-tu zabitych; na samem spodzie, pod tymi na ziemi, leżał jeden uczeń żywy, mający w calem ciele 9 ran i tak bez. pomocy i żadnego opatrunku przebył te ciężkie chwile; nazywał się Ludwik Mięta, biedny chłopczyna ciężko odpokutował swój zapał dla Ojczyzny, 2 lata nie mógł przyjść do zdrowia
Неверовский Антон, муж., сословная принадлежность не известна, 21 год на 1868 г. Выслан на жительство. Отбывал наказание в Томской губернии Мариинском округе Колыонской волости д. Нижне-Почитанская. В месте причисления находился с 1864 г. Холост. В Сибирь прибыл без семьи - ГИАОО. Ф. 3. Оп. 6. Д. 8960.
Дело в Омском архиве - ГУ ГАОО. ф. 3. Оп. 6. д. 8960.
Cmentarze Naszych Bohaterów 1794-1864
Sporządzając spisy grobów rozsianych po cmentarzach Lwowa zestawiłem je w poszczególne grupy podług dsiejowych wypadków, wykazałem odrębnie nazwiska tych, którzy walczyli pod znakami Kościuszki, pod Orłami Napoleona, w wojnie pol¬sko-rosyjskiej lat 1830|31, którzy brali udział w spiskach pułko¬wnika Zaliwskiego i w późniejszych sprzysiężeniach do roku 1846,; dalej w entuzjastycznych ruchach wiosny ludów i następnych bojach, w Legjonach. węgierskich, sułtańskich Sadyka Baszy i w Legjonach włoskich, a w końcu w półtorocznej partyzantce, fet, 1863—1864.udział w organizacjach rewolucyjnych- syrzysiężeniach, spiskach i walkach. Wspomniane skróty opiewają: L. W. — Legjony Włoskie P. K. — Powstanie Kościuszki, P. L. — Powetanie listopadowe P. S. Powstanie Styczniowe, P. W. •— Powstanie Węgierskie, S. S. — Spiski i Sprzysiężenia z lat 1833—1846, W. K. — Wojna Krymska (1854 1856), W. L. — Wiosna Ludów, W. N. Wojny Napoleona.
POWSTANIE STYCZNIOWE
Niewiarowski Ligęza Antoni, ur. 1843, um. 1876
Antoni Niewiarowski Opis: h. Ligęza, ur. r. 1843 w Olszynach, właśc. dóbr, służył w oddz. Lelewela i Jeziorańskiego. Zmarł we Lwowie r. 1876.
Lista uczestników powstania 1863 - 1864 r. zesłanych na Zachodnią Syberię
wg. materiałów M.S. Anatolewny (Omsk 2005 r.) opublikowanych na stronie http://kdkv.narod.ru/1864/Ssilka-ZapSib.html#15
(opracowanie Elżbieta Sieczkowska i Janusz Stankiewicz)
Nazwiska M - P
Niewiarowski Antoni - Неверовский Антон - lat 21
(Неверовский Антон – муж., 21 год на 1868 г., сослан на жительство, с 1864 г. находился в Мариинском округе, семьи не имеет, холост — Там же.)
Cmentarze Naszych Bohaterów 1794-1864
Sporządzając spisy grobów rozsianych po cmentarzach Lwowa zestawiłem je w poszczególne grupy podług dsiejowych wypadków, wykazałem odrębnie nazwiska tych, którzy walczyli pod znakami Kościuszki, pod Orłami Napoleona, w wojnie pol¬sko-rosyjskiej lat 1830|31, którzy brali udział w spiskach pułko¬wnika Zaliwskiego i w późniejszych sprzysiężeniach do roku 1846,; dalej w entuzjastycznych ruchach wiosny ludów i następnych bojach, w Legjonach. węgierskich, sułtańskich Sadyka Baszy i w Legjonach włoskich, a w końcu w półtorocznej partyzantce, fet, 1863—1864.udział w organizacjach rewolucyjnych- syrzysiężeniach, spiskach i walkach. Wspomniane skróty opiewają: L. W. — Legjony Włoskie P. K. — Powstanie Kościuszki, P. L. — Powetanie listopadowe P. S. Powstanie Styczniowe, P. W. •— Powstanie Węgierskie, S. S. — Spiski i Sprzysiężenia z lat 1833—1846, W. K. — Wojna Krymska (1854 1856), W. L. — Wiosna Ludów, W. N. Wojny Napoleona.
POWSTANIE STYCZNIOWE
Niewiarowski Ligęza Antoni, ur. 1843, um. 1876
Dalej należy wymienić właścicieli ziemskich, często określanychw źródłach jako szlachta. Jest ich w kartotece 21, przeważnie to szlach-ta zagrodowa, tzw. cząstkowa z Podlasia, choć nie brak także właści-cieli ziemskich z terenu Galicji. Mamy tu np. nazwiska; Juliusz hr. Dro-hojowski (1836—1916), ziemianin z Galicji, kwatermistrz sztabowy u Le-lewela, dwukrotnie ranny, m.in. pod Batorzem51; Adam Krasuski (ur.1844), szlachcic z Podlasia, za udział w walkach partii Lelewela aresz-towany w marcu 1864 i skazany na ciężkie roboty52; Józef Kuratowski,szlachcic cząstkowy z Podlasia, poległ w bitwie pod Borowymi Młyna-mi 53 ; Antoni Ligęza-Niewiarowski (1843—1876), właściciel dóbr z Galicji, walczył jako szeregowiec w partii Lelewela; August Valentind'Hauterive (1335—1893), ziemianin z Galicji, rotmistrz ułanów, rannypod Panasówką.
Antoni Ligęza-Niewiarowski (1843—1876), właściciel dóbr z Ga-licji, walczył jako szeregowiec w partii Lelewela
Jednym z ważniejszych wydarzeń okresu rozbiorowego była tzw. rabacja galicyjska 1864 r. Zachował się m. in. opis ostrych wystąpień chłopów na dwór w Olszynach. Ówczesny dzierżawca dworu w Olszynach – Józef Niewiarowski w piśmie skierowanym do C.K. Sądu Apelacyjnego w Jaśle tak w skrócie opisywał te wydarzenia:
„ W Olszynach rabacja rozpoczęła się 20 lutego. Około godziny drugiej po południu chłopi olszyńscy zaczęli gromadzić się przy kaplicy św. Rocha, stojącej nieopodal dworu. Chłopi uzbrojeni byli w: kosy, piki, kije, cepy, siekiery, pałki i drągi. Rozeszła się pośród nich pogłoska, że panowie mordują chłopów z przysiółku Ratówki. Tłum zaczął podążać w kierunku dworu. Połączywszy się z grupą chłopów z Jodłówki Tuchowskiej rozpoczął rabunek i niszczenie dworu oraz zabudowań gospodarskich.
Jednocześnie pobito Józefa Niewiarowskiego i jego czternastoletniego syna, pojmano również miejscowego sędziego Miętuszewskiego oraz olszyńskiego ekonoma Antoniego Pawłowskiego.
Następnego dnia chłopi wywieźli do Tarnowa 17 osób pojmanych w Olszynach i Ołpinach. Część z nich zmarła na skutek pobicia. Straty olszyńskiego dworu oszacowano na 21 tys. złotych”.
„ Koniec XIX w. to okres wzmożonej działalności społecznej i politycznej coraz bardziej świadomych swoich praw chłopów. Zarówno Olszyny jak i najbliższe okolice zostały objęte działalnością Stronnictwa Ludowego, a następnie Polskiego Stronnictwa Ludowego ( i jego obydwu odłamów: „ Piast” i „ Wyzwolenie” ), które mocno przyczyniły się do aktywności społecznej chłopów tych terenów”.
Wykaz mężczyzn urodzonych w parafii Drozdowo 1880 - 1884
NIEWIAROWSKI Andrzej, syn Antoniego i Katarzyny, urodzony w Truszkach 30.11.1882. Zmarł 10.01.1883.
NIEWIAROWSKI Józef, syn Wiktora i Emilii, urodzony w Truszkach 22.02.1883.
10 III 1864 CZĘSTOCICE
Rosyjski oddział pułkownika Łaskarzewa atakuje dwa plutony powstańczej kawalerii szwadronu opatowskiego w liczbie 50 osób dowodzone przez poruczników Zarzyckiego(Sowę) i Niewiarowskiego . Powstańcom przy stracie 4 zabitych i jednego jeńca udaje się wycofać. Oddział Niewiarowskiego walczy w tamtych okolicach do połowy kwietnia.
Alojzy Ligęza Niewiarowicz, którego znam jedynie z tej anegdoty:
Po latach, na emigracji, wchodzącego do wytwornego salonu w zabłoconych butach Mickiewicza księżna (prawdopodobnie żona Hieronima Bonapartego) miała zapytać: "Czy deszcz pada? " Dalszy ciąg tej salonowej konwersacji - jak zapamiętał ją i przekazał potomnym Alojzy Ligęza Niewiarowicz - miał taki oto przebieg: "Tak jest, księżno, pada. " - "Pan pieszo przyszedłeś? " - "Tak jest, piechotą. " - "A czemu pan nie wziąłeś powozu? " - "Sprzeciwiało się to moim opiniom politycznym" - miał odrzec Adam, którego tak chętnie oskarżano o abnegację, podczas gdy on, w rzeczywistości, borykał się z trudnościami finansowymi.
+ + +
Упокой, Боже Антона и учини его в раю, где лики святых, Господи, и праведники сияют яко светила; усопшие люди Твои упокой, презирая их все согрешения
Kilder
Fra besteforeldre til barnebarn
♂ Антоний Андреевич Лигеза Неверовский ekteskap: ♀ Жена Антона ? (Неверовская)
død: 1873, Львов, Королевство Галиции и Лодомерии, Австро-Венгерская империя
♂ Валер'ян Андрійович Невірівський ekteskap: ♀ Елена Гораздовская (Неверовская) , Краківське велике князівство, Австрійське царство
død: 11 oktober 1915, Краківське велике князівство, Австрійське царство
ekteskap: ♀ Ванда ? (Неверовская)
død: 11 august 1912, Российская империя
ekteskap: ♀ ? (Неверовская)
død: 4 juli 1933, Річ Посполита Польська
ekteskap: ♂ Мирослав Богданский
død: 6 september 1937, Краков, Польша
ekteskap: ♂ Кропивницкий
død: 11 mars 1899, Краків, Королівство Галичини та Володимирії, Австрійське царство
død: 12 mai 1918, Варшава, Річ Посполита Польська
ekteskap: ♂ Антоний Андреевич Лигеза Неверовский
død: 1864, царство Польское, Российская империя
♀ Олександра Олександрівна Павлова dåp: 1869?, Красне, Реп'ївська волость, Острогозький уїзд, Воронізька губернія, Російська імперія
ekteskap: ♂ Алоїзій Антонович Невірівський , Воронізька губернія, Російська імперія
død: 8 mai 1930, РРФСР, СРСР, вбита супутниками
begravelse: > september 1930, КазССР, СССР
♂ Федосій Сидорович Козир dåp: 1 januar 1911?, Сосновка, Олександрівська волость, Семипалатинський уїзд, Семипалатинська область, Степове генерал-губернаторство, Російська імперія
ekteskap: ♀ Софія Алоїзівна Невірівська , Барнаул, РСФРР, ССРР
død: 2 juli 1938, Барнаул, РРФСР, СРСР, розстріляний
begravelse: >2 juli 1938, Барнаул, Алтайський край, РРФСР, СРСР
♂ Григорій Харитонович Рода (Роде) dåp: 9 januar 1912, Брусилів, Радомисльський уїзд, Київська губернія, Російська імперія
ekteskap: ♀ Софія Алоїзівна Невірівська , Зыряновск, Восточно-Казахстанская область, Казахская ССР, Sowjetunion
død: 27 februar 2009, Київ, Україна
begravelse: 28 februar 2009, Північне кладовище, Літки, Київська область, Україна
ekteskap: ♀ Варвара Алоїзівна Невірівська (Офіцерова, Кулецька, Пєчкіна)
død: 1920?, РСФРР, отруївся
ekteskap: ♀ Варвара Алоїзівна Невірівська (Офіцерова, Кулецька, Пєчкіна) , Поломошново, Rebrikhinsky District, Барнаульский уезд, Gouvernement Altaj, RSFSR
død: 8 mai 1930, Öskemen, Kasachstan, Sowjetunion
begravelse: >8 mai 1930, Убинские острова, Öskemen, КазАССР, RSFSR, Sowjetunion
♂ Виктор Макарович Печкин ekteskap: ♀ Антонина Прокудина (Печкина) , РСФСР
ekteskap: ♀ Варвара Алоїзівна Невірівська (Офіцерова, Кулецька, Пєчкіна)
død: 1949, Семипалатинск, РСФСР, СССР, от рака лёгких
ekteskap: ♀ Агния Алоизиевна Неверовская
ekteskap: ♀ Агния Алоизиевна Неверовская , РСФРР, СРСР
død: 1955, Зыряновск, Алтайский край, РСФСР, СССР
ekteskap: ♂ Олександр Алоїзійович Невірівський
død: 8 mai 1974, Кара-Балта, Киргизська РСР, СРСР
