Миронег сын Держикрая
Fra Rodovid NO
| Slektsnavn | ? |
| Kjønn | Mann |
| Fullt navn (ved fødsel) | Миронег сын Держикрая |
| Foreldre | |
Hendelser
fødsel: Княжество Польское
barnefødsel: ♂ Пётр Лигеза [Лигезы]
ekteskap: ♀ Богуслава Дочь Выша из Неговицы [?]
død: Княжество Польское
Notater
Komes Mironieg i jego żona Bogusława. Протопласта Неверовских.
Przeglądnęłam na szybko monografię Radłowa ... Niewiarowscy wymieniani są w związku z miejscowośćią Glów i komesem Mironiegiem który był protoplastą rodu Niewiarowskich.
Nie motna go identyfikować ze współczesnymi Mironiegami, którzy bądź to pochodzą z innych dzielnic (Mironieg podkom. kujawski 1233/6 i Mironieg kanclerz gnieźn. 1232), bądź mają innych ojców (Mironicg syn Piotra 1239). Nasuwa się jednak myśl, że Mirota z Dzierzkowic z r. 1228, gdzie spotykamy wówczas Awdańców, mógłby być identycznym z Mironem Lasocicem, bratem Pakosława Starszego (Kmp. II. nr. 395). Miał nadto Lasota dwie córki, z których jedna była za Olbrachckim z Olbrachcic pod Jędrzejowem (Kmp. t. I. nr. 24), druga za Piotrkiem z Wrocławia, komesem śląskim, którego syn Tomasz, wystę- pujący w r. 1224 jako siostrzeniec Pakosława Starszego (Kkk. !. nr. 13, 14) zginął pod Lignicą 1241 (Długosz His1. Pol. t. II. str. 277).
Jak wynika z powyższych ustaleń, pisząc o początkach Muszyny nie można powoływać się ani na autentyczny dokument dla prepozyta Adolfa, ani na falsyfikat dla cześnika
Demetriusza. Tym samym pierwsza niezbita wzmianka o Muszynie jako miejscowości (ale
jeszcze nie mieście) pochodzi z dokumentów z 18 i 23 maja 1288 roku i dotyczy ugody
zawartej wówczas29 między komesem Mironiegiem (synem Dzierżykraja, kasztelana
połanieckiego w latach 1246 – ok.1270, a zmarłego przed 1288 rokiem)30 i jego żoną
Bogusławą – jako spadkobierczynią zmarłego przed 30 września 1279 roku kanonika
(od 1262 r.) i scholastyka (od 1277 r.) katedry krakowskiej, Wysza z Niegowici herbu
Półkozic31. Według Stanisława Zachorowskiego32 Mironieg był bratankiem Wysza, zaś
jego żona Bogusława – wnuczką Wysza, który miał zostać duchownym po śmierci swej
żony. Wysz z Niegowici zapisał swoje dobra prywatne – wieś Świniarsko koło Nowego Sącza i wieś Muszynę – biskupowi krakowskiemu Pawłowi z Przemankowa. Przy
czym charakterystyczne jest, iż w akcie ugody z 1288 roku określono: „Mussina iacet
sub Ungaria” – czyli leży na granicy z Węgrami.
DZIFR ---1\ KRAJ [kas/telan wojnicki w 1224], jeden z kOlnesow Les7ka Białcgo, sądząc 7 imienia nale7ał do rodu Rawitów. W r. 1224 był kasztelanem wojnickim, w 1228 1229 występował w otoc7eniu Grzy- Inisławy jako kasztelan sądccki, w r. 1246 był jeszc7e prawdopodobnie kasztelancm poła- nieckim, nie nale/ał jcdnak do grupy panów najbliższych Bolesławowi Wstydliwcnlu; \vpływy Rawitów na dworze krakowskim osłabły. Jcgo synami byli zapewne D:zicdr- żykrajowice Piotr i Mironieg, występujący bez urzędów w późniejsLych dokumentach.
Dzierżykraj i Wysz byli ostatnimi męskimi przedstawicielami swojego rodu. Dzierżykraj miał tylko jedną c. Bogusławę, która przed 1288 r. została wydana za mąż za komesa Mironiega syna Dzierżykraja kaszt. połanieckiego. Mironieg zrezygnował wówczas z pretensji do wsi Muszyna i Świniarsko, zapisanych przez zmarłego Wysza na rzecz dóbr stołowych biskupstwa krakowskiego. Z ręką Bogusławy Mironieg przejął Niegowić, po nim zaś dziedziczyli tę posiadłość jego potomkowie po mieczu, m.in. Jan Pakosławic z Niegowici h. Półkozic.
Zarówno Marszowscy jak i Niewiarowscy wywodzili się z tego samego pnia rodowego Półkoziców co Ligęzowie i Rzeszowscy, zaś ich XIII-wiecznym przodkiem był Mironieg Dzierżykrajowic, który przed 1288 r. przejął Niegowić wraz z ręką Bogusławy, córki Dzierżykraja z Niegowici i bratanicy kanonika Wysza, fundatorów kl. w L.-T. (Kurtyka, Krąg → p. e, s. 61 i pass.).
Fundacja, klasztor i jego uposażenie, sądownictwo prep. [1262-6] br. Wysz kan. krak. i komes Dzierżykraj i intencji zbawienia swego rodu (pro salute consanguinitatis nostre)1 fundują kl. i kościół zakonu braci mniejszych [Braci od Pokuty Błogosławionych Męczenników] pod wezw. Ś. Małgorzaty w L. i uposażają go dobrami ziemskimi → Libichowa p. 2. Prędota bp krak. daje klasztorowi dzies. [z wsi powstałych] na nowych porębach oraz [prawo udzielania] odpustu do 40 dni, zaś ks. Bolesław Wstydl. zatwierdza fundację i nadaje kl. imm. sąd. i ekon. (KK 1 s. 87-8, akt znany z kopii z datami 1201 i 1250, której podstawą był zapewne fals. z końca XIII w., zestawiający niespójną grupę świadków współczesnych fundacji i nie odpowiadających dacie 1250;
Fra besteforeldre til barnebarn
